Η μάθηση δεν σταματά ποτέ

Στην όγδοη δεκαετία της ζωής του, με άφθαστο νεανικό ζήλο, ο κ. Δημήτρης Δόστιν, από τη Σκοπιά της Φλώρινας, επιμένει να τηρεί κατά γράμμα το «γηράσκω αεί διδασκόμενος»: εδώ και τρία χρόνια, παρακολουθεί ανελλιπώς την εργαστηριακή διδασκαλία και πρακτική, στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, στη Φλώρινα.

«Οι συμφοιτητές μου με φωνάζουν παππού: παππούς και προπάππους τους είμαι εγώ γι΄ αυτούς, καλά παιδιά είναι όλα τους.Το ίδιο και οι καθηγητές μου, που μου λένε “ωραία ζωγραφίζεις”»

Το ξεκάθαρο κίνητρό του, η επιθυμία του να εμπλουτίσει περαιτέρω τις γνώσεις του πάνω στο αντικείμενο, ήταν αρκετό. «Παλαιότερα είχα πάρει και κάποια, λίγα, μαθήματα στον Καναδά. Τώρα, όμως, που, ως συνταξιούχος, έχω και χρόνο ελεύθερο, θέλω να συνεχίσω ακόμα πιο σωστά τους πίνακές μου. Αυτόν τον καιρό φτιάχνω φιγούρες αθλητών που έτρεχαν στους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έχω κάνει και την Κλυταιμνήστρα και την Ωραία Ελένη. Μ΄ αρέσει αυτή η θεματολογία από τη μυθολογία...».

Στα νιάτα του ο κύριος Δημήτρης, πατέρας τριών παιδιών, άλλαξε διάφορες δουλειές, απασχολήθηκε κυρίως ως γεωργός, αλλά και ως τσαγκάρης και σερβιτόρος.
«Νεώτερος, είχα δημιουργήσει και πολλούς πίνακες, έχω πουλήσει κι έργα μου, έχω κάνει και έκθεση. Αλλά, δυστυχώς, το σπίτι μου κάηκε και η συλλογή μου καταστράφηκε, τίποτα δεν απέμεινε...», θυμάται και παράλληλα ο νους του ανατρέχει στη γυναίκα του, που πέθανε. Έκτοτε, ο 80χρονος καλλιτέχνης αφοσιώθηκε στην άλλη μεγάλη αγάπη του, στο καβαλέτο και στα χρώματα.