Η ΤΕΧΝΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΓΟΜΟΛΑΣΤΙΧΑ

«Η μαγεία μάς γνέφει από παντού ολόγυρά μας, αλλά δεν έχουμε τη διάθεση να την αναζητήσουμε.Αν βγάλουμε τα γυαλιά της ρουτίνας και απαλλαγούμε από τις παρωπίδες της σοβαροφάνειας, ίσως κάποια στιγμή να τα καταφέρουμε»

«Προσπαθούμε πάντα να προσφέρουμε στα παιδιά μας ό,τι το πιο εκλεκτό: τα θρεπτικότερα φαγητά, για παράδειγμα, ή τα πιο ζεστά ρούχα. Τις περισσότερες φορές, μάλιστα, φτάνουμε στο σημείο να στερούμαστε για να απολαμβάνουν εκείνα. Το παράδοξο είναι ότι στον χώρο της τέχνης και του θεάματος για παιδιά- με ελάχιστες εξαιρέσεις- συμβαίνει μάλλον το αντίθετο: ετοιμάζουμε λουκούλλεια γεύματα για τους εαυτούς μας και ταΐζουμε τα παιδιά μας με αποφάγια. Κι αυτό επειδή επικρατεί η νοοτροπία πως οτιδήποτε το παιδικό είναι απλούστερο, ευκολότερο, φθηνότερο και υποδεέστερο του αντίστοιχου προϊόντος για

ενηλίκους».

Σήμερα, ένα παιδί μπορεί να έχει οράματα και να τρέφει ελπίδες ότι θα πραγματοποιηθούν, με όσα απογοητευτικά συμβαίνουν;

«Η πίστη στην επίτευξη του αδύνατου, είναι η μεγαλύτερη δύναμή μας. Και είναι πιο έντονη στα παιδιά»

«Όσο πικρότερες οι απογοητεύσεις, τόσο μεγαλύτερη η ανάγκη για ελπιδοφόρα οράματα. Διαφορετικά, κινδυνεύουν να βυθιστούν στο τέλμα της αδιαφορίας και της παραίτησης. Οράματα φανταστικών κόσμων στα αναγνώσματα και τα θεάματα των παιδιών, τους προσφέρουν πρότυπα αλλαγής του δικού τους κόσμου, όσο δύσκολο κι αν φαίνεται εκ πρώτης όψεως αυτό.

«Η αξία των παραμυθιών έγκειται στο ότι μας δίνουν την ελπίδα πως μπορούμε να τους νικήσουμε»

«Η τέχνη είναι η καλύτερη γομολάστιχα αυθαίρετων γραμμών που εγκλείουν, περικλείουν και αποκλείουν»